Μορφολογία Εδάφους

Η ανάλυση του χώματος στον αμπελώνα είναι μια μέθοδος που μπορεί να παρέχει σημαντικές πληροφορίες για την συμπεριφορά και τα χαρακτηριστικά του εδάφους. Σαν αποτέλεσμα κατανοείται καλύτερα η σύσταση του εδάφους και λαμβάνονται πιο ορθές αποφάσεις για την σωστή καλλιέργεια.

Η σύσταση του εδάφους αλλάζει τόσο φυσικά όσο και χημικά καθώς πηγαίνει βαθύτερα μέσα στην γη, με αποτέλεσμα να χωρίζεται σε διάφορα στρώματα. Τα χαρακτηριστικά αυτά στρώματα του εδάφους ονομάζονται εδαφικοί ορίζοντες και σε μια κατακόρυφη βαθιά τομή του εδάφους μπορούν πολύ εύκολα να γίνουν αντιληπτοί κυρίως λόγω αλλαγής χρώματος αλλά και σύστασης. Ο χαρακτηρισμός το οριζόντων άρα και του εδάφους ακολουθεί συγκεκριμένους κανόνες.

Έτσι οι ορίζοντες χωρίζονται σε οργανικούς και ανόργανους. Οι πρώτοι χαρακτηρίζονται με το γράμμα Ο και αποτελούν την ανώτερη επιφάνεια του εδάφους που έχει σχηματιστεί από οργανική ύλη. Στην συνέχεια ακολουθούν οι ανόργανοι ορίζοντες που ξεκινούν με το γράμμα Α και συνεχίζουν με Ε, B και C. Λόγω ότι ο Α ορίζοντας βρίσκεται κάτω από τους οργανικούς ορίζοντες είναι πλούσιος σε οργανική ύλη (πιο σκούρος) με αποτέλεσμα να ευνοεί επαρκώς το ριζικό σύστημα.

Ο ορίζοντας Ε είναι πιο ανοικτού χρώματος και είναι αποτέλεσμα έκπλυσης στοιχείων (leaching) λόγω σταγονιδίων νερού που διεισδύουν βαθύτερα στο έδαφος από τον ορίζοντα Α. Ο B ορίζοντας είναι πολύ συμπυκνωμένος λόγω ότι αποτελείται κυρίως από οξείδια σιδήρου, αργιλίου και μαγγανίου. Ο ορίζοντας C είναι ο τελευταίος ορίζοντας πριν το μητρικό πέτρωμα. Οι ορίζοντες A και B μπορούν να χωριστούν σε πολλές υποκατηγορίες. Γνωρίζοντας ακριβώς τι τύπους οριζόντων υπάρχουν και ποιες υποκατηγορίες, το έδαφος μπορεί να ταξινομηθεί σύμφωνα με το USDA, όπου αποτελεί την παγκόσμια ταξινόμηση εδαφών. Η σωστή ταξινόμηση του εδάφους βοηθάει στην καλύτερη διαχείριση του άρα και στην καλύτερη μακροχρόνια σύσταση του.