Τι έπιναν στα συμπόσια τους οι αρχαίοι Έλληνες καλοφαγάδες

Πως συνόδευαν το φαγητό τους με το κρασί οι αρχαίοι Έλληνες. Οπως είχε γράψει και το αμερικανικό περιοδικό “Liquors” στα επίσημα δείπνα με πολλούς παρακαθήμενους, τα φαγώσιμα ήταν άφθονα και υπήρχε μεγάλη ποικιλία.

Τα ορεκτικά προηγούνταν του κυρίως φαγητού, όπως άλλωστε συνηθίζεται και σήμερα. Μετά την ολοκλήρωση του φαγητού ακολουθούσε στα επισημότερα από αυτά, μεγάλη οινοποσία ( ο “ποτός”), κατά τη διάρκεια της οποίας διεξαγόταν μεταξύ των προσκαλεσμένων ενδιαφέρουσα συναναστροφή με φιλοσοφικές ομιλίες ή με διαλόγους και ευτράπελες συζητήσεις. Για ψυχαγωγία των καλεσμένων γίνονταν πολλά παιχνίδια, χοροί και τραγούδια. Σε αυτά πολλές φορές συμμετείχαν ειδικά προσκεκλημένα πρόσωπα για αυτό το σκοπό, όπως χορευτές, τραγουδιστές, γελωτοποιοί ή θαυματοποιοί.

Κατά το “ποτόν” που είχε τη μορφή ιεροτελεστίας, οι “συνδειπνοι” στεφανώνονταν με στέφανο από φύλλα κισσού και λουλούδια. Στην αρχή του “ποτού” προσφερόταν “άκρατος οίνος” και όλοι έκαναν σπονδές για υγεία. Κατά την οινοποσία αυτή συνόδευαν το κρασί τους με ξηρούς κυρίως καρπούς και γλυκίσματα ή επιδόρπια και η συγκεκριμένη περίοδος της διασκέδασης, διαρκούσε πολλές ώρες.

Για να μην μεθύσουν γρήγορα και χαλάσει η συναναστροφή, έπιναν μόνο στην αρχή (και λίγο) το “άκρατο” κρασί τους, συνεχίζοντας με νερωμένο. Η “κράσις” γινόταν συνήθως  με ίση προς το κρασί ανάμιξη πολλές φορές και σε αναλογία ενός μέρους κρασιού προς δυο νερού ή και ενός προς τρια. Την ανάμειξη αυτή την έκαναν σε ένα μεγάλο δοχείο, που ήταν τοποθετημένο στο κέντρο της αίθουσας. Εκεί οι “οινοχόοι” γέμιζαν προοδευτικά τα ποτήρια. Τα κρασιά που έπιναν ήταν συνήθως γλυκά μεγάλης πυκνότητας  και καλού αρώματος, που δεν έχαναν με το νέρωμα την ευχάριστη γεύση τους. Τα παλιά εκείνα κρασιά δέχονταν καλύτερα και σε μεγαλύτερη αναλογία αυτή την αραίωση.

Πηγή: 

Αρχείο ΑΧΑΙΑ CLAUSS