Ζιζάνια Αμπελωνα

Η αυτοφυής βλάστηση που ευδοκιμεί μέσα σε ένα αμπελώνα χαρακτηρίζεται ως ζιζάνια. Ο αμπελώνας έχει την δυνατότητα να καλλιεργεί πληθώρα ζιζανίων είτε ετήσια είτε πολυετή. Κάποια από τα ζιζάνια μπορεί να είναι ωφέλιμα για το αμπέλι είτε λόγω θρεπτικών συστατικών είτε λόγω ότι αποτρέπουν έντομα που είναι επιβλαβή για το αμπέλι. Παρόλα αυτά τα ζιζάνια έχουν και αρνητικά χαρακτηριστικά πάνω στα αμπέλια. Τα ζιζάνια είναι ανεπιθύμητα από την έναρξη της βλάστησης μέχρι και το τέλος του τρύγου. Κατά την χειμερινή περίοδο ο υπεύθυνος του αμπελώνα μπορεί να αφήσει κάποια από τα είδη των ζιζανίων για εμπλουτισμό και συγκράτηση νερού στο έδαφος όπως και μείωση της διάβρωσης. Τα ζιζάνια μπορούν να γίνουν πολύ ανταγωνιστικά για νερό με το αμπέλι,  και για θρεπτικά συστατικά. Επιπλέον μπορεί να αποτελέσουν πόλο έλξης μη επιθυμητών εντομών και άλλων οργανισμών. Όταν ξεπερνούν κάποιο ύψος προκαλούν δυσμενείς συνθήκες ανάπτυξης του φυτού ενώ ευνοούν τις συνθήκες ανάπτυξης ασθενειών.

Για την αντιμετώπιση τους υπάρχει χημική και μηχανική λύση. Η χημική λύση αποσκοπεί στη χρήση ζιζανιοκτόνων όπου σύμφωνα με έρευνες η εκτεταμένη χρήση ζιζανιοκτόνου δημιουργεί προβλήματα στον άνθρωπο (μέχρι και καρκινογένεση ή αλτσχάιμερ), στον αμπελώνα, στο έδαφος και στους μικροοργανισμούς. Στα μηχανικά μέσα απαντώνται εργαλεία και μηχανήματα που βοηθούν στην βιολογική αντιμετώπιση των ζιζανίων όπως φρέζες, χλοοκοπτικά, αμπελουργικό φρεζάκι, καταστροφέας, κ.α. Τέλος η σωστή διαχείριση των ζιζανίων του αμπελώνα μπορεί να παρέχει θετικά αποτελέσματα.